Örtölvur voru (samkvæmt Wikipedia) aðgreindar frá öðrum tölvum á 7. og 8. áratug síðustu aldar með því að taka fram að þær væru búnar örgjörva. Þetta skilgreining hefur eitthvað misst merkingu sína þar sem flestar, ef ekki allar, tölvur eru núna búnar örgjörva. Önnur skilgreining á Wikipedia er sú að að örtölva sé tölva í einni kísilflögu og nýtt í ýmsum rafbúnaði. Heitið hefur fengið endurnýjun lífdaga í gegnum aukna notkun almennings á tölvum eins og Arduino, Raspberry Pi og síðast Micro:bit frá Microsoft. Það var einmitt fyrsta verk nemenda í þema #3 í Hönnun og tækni að leika sér aðeins með Micro:bit tölvurnar í gegnum verkefni á vef KrakkaRÚV. Einungis tveir nemendur höfðu eitthvað forritað áður og því var Micro:Bit hentugt myndrænt umhverfi með einfaldri, beinni endurgjöf til að gefa öllum smá sjálfstraust í forritun í einn tíma. Við tókum einnig einn tíma í rafrásagerð með pappír, rafleiðnilímbandi og LED ljósum. Mér fannst það góður undirbúningur fyrir Arduino tímana sem framundan voru þar sem þeir fela í sér sömu hugsun þegar kemur að rafmagni. Auk þess var bara skemmtilegt að slökkva á tölvunum einu sinni og vinna eitthvað í höndunum. Við erum ekki búin að vera nægilega dugleg við það. Ég fann einfalda mynd frá vefsíðunni MakerSpaces.com fyrr á skólaárinu sem hentar til að láta nemendur fylgja eftir þegar þeir eru að byrja. Á henni er þó "gat" vinstra megin í rafrásinni sem ég hef ekki getað áttað mig á og því hef ég fyllt upp í það í myndvinnsluforriti. Þegar nemendur eru búnir að fá ljós með þessari einföldu rafrás er hægt að byrja að prófa sig áfram með tvö eða fleiri LED ljós og fleiri batterí. Út frá því er hægt að ræða um leiðni og hvernig orka tapast/nýtist á leiðinni og því ekki hægt að bæta endalausum ljósum við. Ég er langt í frá sérfræðingur í rafmagni og þvi var orðaforðinn líklega ekkert réttur en eins og með flest var bara best að leyfa nemendum að prófa sig áfram og átta sig á rafmagnsfræðinni sjálfir. Ef einhver hefur áhuga á fleiri verkefnum fyrir byrjendur má benda á Cibitronics en það fyrirtæki kemur frá doktorsnema í MIT sem vildi þróa kennsluefni í rafrásafræðum fyrir börn og unglinga. Garðaskóli var svo heppinn að fá nokkrar Arduino tölvur og brauðborð (e. breadboards) lánað frá Snillismiðjunni í Hólabrekkuskóla. Með því móti gátu allir nemendur í báðum hópum fengið sína eigin Arduino tölvu til afnota í fjórar kennslustundir. Við nýttum okkur einnig reynslu nemenda í Hólabrekkuskóla þegar kom að námsefni fyrir Arduino tölvurnar en á YouTube er gott kennsluefni fyrir byrjendur. Áður en við byrjuðum á þeim myndböndum horfðu þó allir á þetta stutta og skýra myndband á íslensku um uppbyggingu tölvuforrita sem Þorsteinn Brodda birtir á vefsíðunni sinni.
Kennslumyndböndin á YouTube eru unnin af Paul McWorther sem kennir í eldra stigi grunnskóla (e. high school) í Bandaríkjunum. Á vefsíðunni hans má finna margt annað en Arduino en í tengslum við þemað má benda á að alla kóða sem um er rætt er hægt að afrita beint af síðunni (þó að hann mæli ekki með því). Þetta geta kennarar t.d. nýtt sér til að flýta fyrir sér ef þeir vilja sýna lokaafurð á einhverju verkefni. Á heildina litið er ég ánægðust með þetta þema af þeim sem við höfum unnið með hingað til. Nemendur voru einbeittir og kennslumyndböndin virtust halda athygli þeirra að mestu leyti. Nokkrir komust inn í myndband #4 og ég hefði í raun viljað halda áfram í 1-2 kennslustundir í viðbót.
0 Comments
Leave a Reply. |
Hver og hvað?Hildur Rudolfsdóttir, kennsluráðgjafi í tölvu- og upplýsingatækni skrifar hér um starf í Hönnunarsmiðju Garðaskóla, Þristinum, sem tekin var í notkun haustið 2017 Safnið
May 2018
Flokkar |